Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 door Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en wazige landschappen met lage resolutie, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Mijn ervaringen met eerdere HD -remasters, zoals de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered, hadden me ertoe gebracht bescheiden upgrades te verwachten. Getuige van de keizerlijke stad, een plaats die ik bijna twee decennia geleden onderzocht, weergegeven met Unreal Engine 5 en Ray Tracing was een openbaring. Bovendien is de game verrijkt met verbeteringen om te bestrijden, RPG -systemen en een overvloed aan andere details. Gezien al deze veranderingen, vroeg ik me in eerste instantie af of Bethesda en virtuo's het verkeerd hadden genoemd. Moet het niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van geremasterd?
Het lijkt erop dat ik niet de enige was met deze vraag. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, een senior game -ontwerper op de originele Oblivion, merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Aanvankelijk sceptisch ontdekte ik dat na het spelen van enkele uren duidelijk werd dat hoewel Oblivion Remastered misschien lijkt op een remake in uiterlijk, het de essentie van een remaster in gameplay behoudt.
Virtuo's hebben uitgebreid werk verricht en "elk actief helemaal opnieuw" opnieuw ontwerpen, wat verklaart waarom Oblivion eruit ziet als een remake. Elk element zichtbaar op het scherm, van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen, is volledig nieuw. Deze revisie stemt het spel af op hedendaagse grafische normen, met prachtige texturen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat de gamewereld realistisch beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Hoewel de personages die je tegenkomt hetzelfde zijn als die uit 2006, is elk NPC -model opnieuw gemaakt. Dit ambitieuze project is niet alleen gericht op het opnieuw creëren van het spel zoals het werd herinnerd, maar verhoogt het om te voldoen aan de normen van 2025. Als ik dit had gezien voordat de geruchten van de remaster begonnen, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.
Naast de visuele verbeteringen zijn gevechtsmechanica aanzienlijk verbeterd. Een langsword zwaaien voelt niet langer als een ballon. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames zoals lockpicking en overtuiging, hebben vernieuwde interfaces gekregen. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer logische mix van de vergetelheid en de benaderingen van Skyrim. Bovendien is de mogelijkheid om te sprinten toegevoegd. Met deze uitgebreide visuele en gameplay -upgrades zou je kunnen beweren dat we Remake -territorium zijn binnengegaan.
De industrie mist duidelijke definities voor remakes en remasters, wat leidt tot verwarring. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie behouden bijvoorbeeld de blokkante look van het PlayStation 2 -tijdperk met louter verouderde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane -trilogie daarentegen heeft ook een remaster bestempeld, beschikt over volledig nieuwe grafische activa, waardoor het verschijnt als een moderne game. De situatie wordt nog complexer met remakes: Bluepoint's schaduw van de Colossus en de zielen van Demon worden opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan de originelen. Resident Evil 2 behoudt zijn oorspronkelijke structuur, maar herontwerp gameplay -interacties, terwijl Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte het ontwerp, script en verhaal van het origineel radicaal veranderen. Deze voorbeelden, allemaal geclassificeerd als remakes, vertonen weinig overeenkomsten in de aanpak.
Historisch gezien werden games helemaal opnieuw opgebouwd in een nieuwe motor beschouwd als remakes, terwijl remasters werden gezien als upgrades binnen de limieten van de oorspronkelijke technologie. Dit onderscheid wordt echter verouderd. Een meer passende definitie van vandaag kan zijn dat remasters grafische revisie bieden met behoud van het ontwerp van de originele game (met een aantal verbeteringen van de kwaliteit van leven), terwijl remakes de game volledig opnieuw ontwerpen. Dit zou Demon's Souls en de aankomende Metal Gear Solid opnieuw classificeren: Delta als remasters, het reserveren van het remake -label voor games die oude ideeën echt herinterpreteren.
Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het begin van de veranderingen in de vergetelheid geremastered. Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's
Door deze voorgestelde definities toe te passen, wordt Oblivion Remastered op de juiste manier genoemd. Hoewel de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het er gloednieuw uit laten zien, behoudt het de kernmechanica en de structuur van het originele spel, met al zijn eigenaardigheden en eigenaardigheden. Zoals Bethesda uitlegde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De essentie van dat tijdperk is overal duidelijk: in de laadschermen achter elke deur, de verbijsterende overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen, de onhandig rondzwervende NPC's, de ietwat losgemaakte gevechten en de bewaarde bugs en glitches die toevoegen aan de charm van het origineel.
Recente games zoals Obsidian's Avowed Showcase moderne benaderingen van gevechten en verkenning, waardoor de systemen van Oblivion Remastered gedateerd lijken. Toch behoudt de wereld van de game zijn magie, met zijn uitgebreide velden vol mysteries en de ambitieuze functies zoals dynamische goblin -oorlogen en boeiende queststructuren die de repetitieve kerkersmissies van Skyrim overtreffen. Hoewel de gedetailleerde elementen van het spel kunnen worden verouderd, blijven de kernideeën over de vrijheid van spelers verfrissend. De dialoog, het systeeminterconnectiviteit en het niveauontwerp zijn echter onmiskenbaar uit een ouder tijdperk. Een remake zou deze aspecten bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden, vandaar de toepasselijke naam.
In de filmindustrie zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan moderne visuele normen te voldoen. Net als een 4K -restauratie van een klassieke film, duwt Oblivion Remastered de visuele kwaliteit tot zijn grenzen binnen het flexibelere medium van videogames. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, vergeleek de Oblivion -game -engine met de hersenen en onwerkelijk 5 voor het lichaam, en benadrukt dat hoewel de visuals nieuw zijn, de kerngameplay ongewijzigd blijft.
Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en dit moet zijn prestaties niet verminderen. In plaats van het een remake te labelen, moeten we het herkennen als de benchmark voor remasters door andere grote AAA -ontwikkelaars. Dit is de standaard die had moeten worden gehaald door Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto: The Trilogy. Oblivion Remastered is een bewijs van gepassioneerd vakmanschap en liefdevol behoud, en belichaamt perfect wat een remaster zou moeten zijn.
