Haym Kenway takımını yeni dünyada toplarken, Assassin's Creed serisinin tüm Creed serisinin en ikonik anlarından biri, Assassin's Creed 3'ün başlangıcına yaklaşıyor. Oyuncular başlangıçta bunların suikastçı olduğuna inanmaya yönlendirilir. Gizli bir bıçağı kullanan ve Ezio Auditore'u anımsatan karizmayı sergileyen Haytham, Kahramanca görünüyor, Yerli Amerikalıları serbest bırakıyor ve İngiliz Redcoats ile yüzleşiyor. Vahiy, "Anlama Babası bize rehberlik etsin", Tapınakçıları, suikastçıların yeminli düşmanlarını takip ettiğimizi açıkça ortaya koyduğunda gelir.
Bu bükülme, Assassin's Creed'in anlatı yeteneklerinin tam potansiyelini örneklendirir. Orijinal oyun, hedefleri bilme ve ortadan kaldırma konseptini tanıttı, ancak hikaye anlatımı ve karakter gelişiminde derinlik yoktu. Assassin's Creed 2, karizmatik Ezio'nun tanıtımı ile gelişti, ancak Cesare Borgia gibi rakipleri Assassin's Creed: Brotherhood'da düşük gelişmiş kaldı. Assassin's Creed 3'e kadar Amerikan Devrimi sırasında ayarlanana kadar, Ubisoft hem avcıya hem de avcıya eşit dikkat gösterdi. Bu yaklaşım sorunsuz bir anlatı akışı yarattı ve henüz çoğaltılmamış olan oyun ve hikaye arasında uyumlu bir denge sağladı.
Serinin mevcut RPG dönemi iyi karşılanmış olsa da, birçok hayran ve eleştirmen Assassin'in inancının düşüşte olduğunu savunuyor. Bunun nedenleri tartışılıyor, bazıları Anubis ve Fenrir gibi tanrılara karşı savaşlar gibi giderek daha fantastik unsurlara işaret ederken, diğerleri romantizm seçeneklerinin tanıtımını veya Assassin's Creed Shadows'ta Yasuke gibi tarihsel figürlerin kullanımını eleştiriyor. Bununla birlikte, bu düşüşün gerçek nedeninin, geniş kum havuzu elemanları tarafından gölgede kalan karakter odaklı hikaye anlatımından uzaklaşmaya inanıyorum.
Zamanla, Assassin's Creed, diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil olmak üzere çok sayıda RPG ve canlı servis öğesi içeriyordu. Oyunlar büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da daha az önemli hissetmeye başladılar. Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu daha az cilalı ve sürükleyici hissediyor. Yeni başlıkların daha geniş, oyuncu güdümlü senaryolarından farklı olarak, daha önceki aksiyon-macera oyunlarının senaryolu, odaklanmış anlatıları, karakter gelişimini seyreltebilen daha geniş, oyuncu güdümlü senaryoların aksine.
Bu değişim, karmaşık tarihsel figürlerden ziyade genel NPC'lerle etkileşim duygusuna yol açtı, Xbox 360/PS3 döneminin zengin yazısıyla keskin bir kontrast. Savonarola'yı yendikten sonra Ezio'nun meydan okuyan konuşması gibi unutulmaz anlar ya da oğlu Connor'a olan dokunaklı son sözler kaybolan karakterin derinliğini sergiliyor:
"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."
Anlatı kalitesi de başka şekillerde acı çekti. Modern oyunlar genellikle suikastçılar ve Tapınaklar arasındaki ahlaki ikilikleri aşırı basitleştirirken, daha önceki girişler iki grup arasındaki gri alanları araştırdı. Assassin's Creed 3'te, her Templar'ın son sözleri Connor'un inançlarına meydan okuyor ve oyuncuları kendi bakış açılarını sorgulamaya teşvik ediyor. Haytham'ın Connor'un George Washington'a olan inancını zayıflatma girişimleri anlatıya katmanlar ekleyerek oyuncuları cevaplardan daha fazla soru bırakıyor ve hikayeyi zenginleştiriyor.
Franchise'ın tarihini yansıtan "Ezio'nun ailesinin" Assassin's Creed 2 film müziğinden kalıcı çekiciliği, dizinin karakter odaklı hikaye anlatımındaki gücünün altını çiziyor. Melankolik melodi, sadece oyunun ayarından ziyade Ezio'nun kişisel kaybını çağrıştırıyor. Mevcut Assassin's Creed Games'in geniş dünya inşasını ve grafiklerini takdir etsem de, umarım dizi daha odaklanmış, karakter merkezli anlatılarla köklerine dönecek. Bununla birlikte, bugünkü pazarda, genişleyen kum havuzlarının ve canlı hizmet hırslarının egemen olduğu, böyle bir geri dönüş "iyi iş" ile uyumlu olmayabilir.
