In de rustige stad Eldritvville koesterden de schijnbaar normale bewoners donkere geheimen en gedraaide verlangens. Het spel van Storiado stond op het punt deze op de meest onverwachte manieren aan het licht te brengen.
WHO?
De hoofdpersoon werd gekozen als Mr. Jenkins, de schijnbaar zachtaardige bibliothecaris van de stad. Weinig wist iemand, de heer Jenkins had een voorliefde voor chaos en onheil.
Met wie?
Zijn nietsvermoedende partner in misdaad was mevrouw Abernathy, de lieve oude dame die de plaatselijke bakkerij leidde. Onder haar warme glimlach loerde een geest zo verdraaid als Mr. Jenkins '.
Waar?
Hun verwrongen verhaal zou zich ontvouwen in het verlaten asiel aan de rand van de stad, een plek die wordt gezien die wordt achtervolgd door de geesten van zijn voormalige patiënten.
Wat hebben ze gedaan?
Onder de dekking van de duisternis braken de heer Jenkins en mevrouw Abernathy in het asiel in. Ze hebben een bizar theekransje opgezet in de grote hal, compleet met vergiftigde cakes en hallucinogene thee. Hun doel? Om de meest ondraaglijke inwoners van de stad te lokken en te zien hoe ze in waanzin afdalen.
Hoe is het afgelopen?
Terwijl de gasten arriveerden, werden ze begroet met griezelige gelach die door de gangen galmde. Eén voor één bezweken ze aan de effecten van de vergiftigde traktaties. De heer Jenkins en mevrouw Abernathy keken met Glee toe terwijl de eens drukke stedelingen dansten en schreeuwden, hun geest ontrafelden. Het feest bereikte zijn climax toen de spookachtige inwoners van het asiel meededen en het evenement in een nachtmerrieachtig carnaval van chaos veranderden.
De volgende ochtend werd de stad wakker om de poorten van het asiel wijd open te vinden, zonder spoor van de heer Jenkins of mevrouw Abernathy. Het enige bewijs van de gebeurtenissen van de nacht was een enkele, huiveringwekkende notitie die op de theetafel was achtergelaten: "Storiado: het spel eindigt nooit."
Terwijl de stedelingen het briefje lezen, realiseerden ze zich dat het verwrongen verhaal nog lang niet voorbij was. Ze waren onbewust personages geworden in een verhaal dat zou blijven draaien en draaien, zonder einde in zicht. En ergens, daarbuiten, waren de heer Jenkins en mevrouw Abernathy al hun volgende gedraaide wedstrijd aan het plannen.
Storiado had een rustige stad getransformeerd in een speeltuin voor het macabere, waaruit blijkt dat de meest verwrongen verhalen die zijn die de grens tussen realiteit en nachtmerrie vervagen.
